دل نوشته های یک نویسنده

ما راه می‌رفتيم و زندگی نشستن بود

ما می‌دويديم و زندگی راه‌رفتن بود

ما می‌خوابيديم و زندگی دويدن بود

انسان هیچ‌گاه برای خود مأمن خوبی نبوده است…

اسپاننسر ما:

پریسا دانشگر

مدیریت سایت

اینجا چیزی فراتر از یک درد و دل است

کاش می شد آنچه در دل بود را نوشت ، کاش می شد آنچه را می دید بیان کرد و ای کاش و ای کاش

“ لورم ايپسوم متن ساختگی با توليد سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافيک است. چاپگرها و متون بلکه روزنامه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است ”

آخرین اشعار من

هر آنچه در دل آید را می نویسم تا تورا پیدا کنم

گل فروش

میگن زندگی همیشه سخت‌ترین جنگ‌هاش رو
تقدیمِ قوی‌ترین سربازهاش می‌کنه
ولی من دلم نمی‌خواست
یک سرباز قوی باشم!

تو رو دارم

وقتی بزرگتر میشی…
دیگه برات مهم نیست کی خوشگلتره
کی دوست داره
کی برات میمیره
کی میخوادت

برف از دیدگاه شعرای ایران

برف در اسطوره‌ های ایرانی پدیده‌ ای خجسته و باشگون و اهورایی شمرده می شود.
برف از واژه‌های کهن ایرانی است. واژه‌ ای باستانی و «هند و اروپایی» هست که در

شاعران معاصر ایران

سرزمین ما ایران، خانه‌ی شاعران بسیار بزرگی در تاریخ ادبیات جهان بوده است و بخش بزرگی از میراث شعر و ادب دنیا در ایران شکل‌گرفته است. هرچند شاعران کهن ایران‌زمین بسیار نامدارند اما در سده‌ی گذشته هم شاعران نامداری در ایران ظهور کرده‌اند